Kurt Vonnegut - Gotyk-Forum.pl

Zło Zza Szkieł

Czy znacie i lubicie?
Ja osobiście uwielbiam. It-it.

Bad Girl Straight to video

Może coś więcej o nim?

Mistrz Gry

Czytałem "Rzeźnię nr 5", dwa zbiory jakichś esejów czy opowiadań, jakąś powieść, której nazwy teraz nie pamiętam oraz - dzięki Karze, nie tak dawno - "Kocią kołyskę". Mam dosyć mieszane uczucia.

Niby te jego przemyślenia i metafory faktycznie coś sobą prezentują i przedstawiają jego wyobrażenie pewnych zjawisk powszechnie obserwowanych na świecie, a i tępienie ludzkiej głupoty i bezmyślności piórem (bo mieczem wszak nie wypada) czy też ogólna dezaprobata (bardzo delikatnie mówiąc) wobec wojen, konfliktów i chyba generalnie bezsensownej przemocy (o ile nie każdej, nie tylko bezsensownej) jest chwalebne, o tyle jego dzieła wydają mi się jakieś takie... mało rozwinięte.

Z jednej strony jest mało akcji, słabo rozbudowani bohaterowie, z tłem wydarzeń też różnie bywa, ale to by można tłumaczyć tym, że jego książki nie są zwykłymi czytadłami, lecz skłaniają do refleksji, chwili zastanowienia. To nie jest, zazwyczaj, lekka, łatwa i przyjemna lektura. Może akurat ja trafiłem na takie kawałki, bo napisał całkiem sporo i nie miałem okazji zapoznać się ze wszystkimi pozycjami.
Z drugiej zaś strony jest ta jego niby-filozofia, która jak już pisałem jest godna pochwały, jednak coś nie gra tak jak powinno. nie chcę napisać, że te jego książki są dziecinne (vide "Rzeźnia nr 5"), ale coś.... coś.... spodziewałem się innego stylu pisania o takich rzeczach.

Nie zmienia to faktu, że był (zmarł niecały rok temu, zdaje się) bardzo popularny i lubiany na świecie i być może stąd taki styl - aby trafić do szerszej rzeszy czytelników, a nie tylko tych 'filozofujących'.

Jasność

Kiedyś uwielbiałam tego autora i przeczytałam niemal wszystko, z czasem troche mi przeszło. Niemniej do Śniadania Mistrzów mam nieustający sentyment Grey_Light_Colorz_PDT_15

A, i nigdy nie widziałam filmu...

Zło Zza Szkieł

Mi osobiście Vonnegut odpowiada pod każdym względem. No, może ciut za dużo wulgaryzmów, ale to już kwestia środków artystycznych. I w sumie-trudno mówić o rzeczywistości (w tym negatywnym jej aspekcie) inaczej. Więc jakoś się bronią.
Uwielbiam w Vonnegucie ten śmiech przez łzy, a właściwie- łzy przez śmiech. Odbieram jego książki jako pełne goryczy. Sądzę, że on był głęboko rozczarowany rzeczywistością i ludzkimi zachowaniami, a sposobem na wyrażenie tego stała się ironia.
Jego książki śmieszą, a mimo to są depresyjne. Jeżeli ktoś chce doprowadzić się do stanu załamania, polecam "Niech pana Bóg błogosławi, panie Rosewater"