Książki Waszego dzieciństwa - Gotyk-Forum.pl

Bad Girl Straight to video

Musierowicz ssie i tylko tak mogę wyrazic swoje zdanie o niej

Nowopowstały

Pamiętam, że czytałem wszystkie lektury, a poza tym to "Przygody Tomka Wilmowskiego". Natomiast moja ulubiona powieść to "O psie, Który jeździł koleją" bodajże Romana Pisarskiego. Czytałem ją dziesiątki razy i za każdym razem na koniec płakałem. Chyba przejdę się do biblioteki i pożyczę ją sobie aby odświeżyć pamięć.

Szarość Wieczorna

jak byłam mała to czytałam Baśnie H. Ch. Andersena-niestety mało co z nich pamiętam Grey_Light_Colorz_PDT_43

Czarny Mentor

Zawsze kochałam książki o zwierzętach m.in. "Pięciopsiaczki" ale nie gardziłam "Dziećmi z Bullerbyn"

Nie wiadomo co

Do takowych muszę zaliczyć 'Karolcię', którą niegdyś kochałam.
Byłam fanką Harrego Pottera, aczkolwiek wolałam filmy.

Czarny Mentor

Przypominam sobie jeszcze książkę "Grzybowy Król". Potem sama w lesie szukałam takiego..

Atropinowa panienka

ja uwielbiałam całą gamę książek określanych jako 'chłopięce' Grey_Light_Colorz_PDT_08

wszystkie tomy 'pana samochodzika'
'wakacje z duchami'
'sposób na alcybiadesa'
'stawiam na tolka banana'
'szatan z siódmej klasy'
'szkolny lud, okulla i ja'
'czarne stopy'
'dziewczyna i chłopak czyli heca na 14 fajerek'

i mnóstwo innych, których w tej chwili nie pamiętam...te przygodówki były świetne. nadal chętnie do tego wracam Grey_Light_Colorz_PDT_04

Aksamitna Mgiełka

Niziurski jest niezrównany. Mój faworyt to "Siódme wtajemniczenie". Jeden z moich ulubionych autorów okresu dziecięcego.

La Figlia Della Tempesta

O tak, Niziurskiego się naczytałam sporo, ale nie wszystkie książki mi się podobały. I jeszcze - jakoś rzadko wymieniana - seria o Tomku Wilmowskim Szklarskiego.

Atropinowa panienka

tomka jakoś nigdy nie poznałam za dobrze. ojciec mnie bardzo namawiał, ale chyba zaczął za wcześnie, bo potem się zniechęciłam. może kiedyś nadrobię Grey_Light_Colorz_PDT_19

La Figlia Della Tempesta

Nikt też nie wymienił serii książek o krainie Oz Grey_Light_Colorz_PDT_23

Jak to możliwe? Ja się w tym zaczytywałam...

No i Narnia. Dużą częśc dzieciństwa "tam" spędziłam...

Aksamitna Mgiełka

Do mnie kraina Oz w czytaniu nie trafiła jakoś za bardzo. Z tych klimatów - bardzo podobał mi się Piotruś Pan J.M. Barrie'go, wersja dużo surowsza, mniej wygładzona i bardziej wzruszająca niż wszelkie filmy, które na jej bazie powstały.

+NecromanTesss+

Rety, ale mi się naprzypominało, lecim wstukiwać.

Bajki, baśnie, opowieści, klechdy... Od tego zacznijmy.

Andersen, Andersen, Andersen... Po trzykroć i więcej. Do dziś pamiętam to wydanie jego bajek: w twardej oprawie i jeszcze w okładce z lśniącego, nabłyszczanego papieru, był na niej jakiś pałac czy zamek na zielonej murawie i ozdobny, chyba pozłacany napis. Czytałam wielokrotnie, a niektóre historie (na niektóre byłam za maleńka albo za wrażliwa, bo rodzice zaczęli książeczkę chować i dywagować, czy by mnie siłą nie wypychać na dwór, a w nocy miałam męczące senki) wstrząsnęły mną, najbardziej baśń o matce, która oddała swoje oczy (tiaaa...), szukając zmarłej córki i dopytując się o nią rzeki, która takiej ceny zażądała za informacje. Nie pamiętam tytułu baśni, ale treść i odczucia - owszem, do tej pory. Matka przybyła w końcu do ogrodu śmierci i próbowała znaleźć trawkę symbolizującą duszę córeczki. W końcu została na zawsze" stojąca z dwiema trawkami w dłoniach, nie mogąc wybrać... "Dziadek Zmruż-Oczko" wydawał mi się dziwny i ciut straszny, w pamięci utkwiło mi, że para na mysim weselu siedziała w wydrążonej skórce sera, a inicjały pary młodej wygryziono na ziarenku groszku.

Kolejna z baśniowych: "Baśnie z wyspy Lanka" - zbiór legend i bajek pochodzenia, hm... Hinduskiego? Byłam urzeczona egzotyką treści i ilustracji tej dużej, przypominającej magiczną księgę książki, a jedną z baśni, "Okularnik i Polanga" czytaliśmy sobie z bratem w kółko.

Bajki Perraulta - "Sinobrodego" przeczytałam, ale bałam się tak bardzo, że stronę z ilustracją - zakrwawionej komnaty - przytrzymywałam tak, by ją przewrócić nie oglądając... Zarazem kusiło mnie to jak cholera. Brat wiedział o moim niezdecydowaniu i straszył mnie, paskuda Razz

Za udział w konkursie recytatorskim dostałam znów Andersena - tym razem maluśką książeczką w najtańszym wydaniu typu "paperback". Ostała się, bo z dedykacją (wszystkie inne dziecięce miłości książkowe mama powydawała obcym albo ledwo spokrewnionym dzieciarom, potem śniło mi się w nocy, że wciąż je mam i płakałam nad ranem, biedne, małe dziecko, już o tym, że dzis mi się śnią dawne skarby, nie wspominając...)... i Bogu dzięki! Jakiś czas temu znów wyłam nad "Choinką" i perypetiami "łabędziej" Elizy.

Do tego cała seria lektur dla pierwszej klasy, przeczytanych przed zerówką (mama na obronne "Ale to lektura!" zostawiła), siedem czy osiem żółtych książeczek, a tam Brzechwa, Porazińska, Kownacka, Konopnicka i przeuroczy "Najmilsi" Szelburg-Zarembiny, encyklopedie - dziecinna i młodzieżowa Larousse'a (do dziś wiem co, gdzie, w której rubryce, jak napisane), Frances Hodgson Burnett słynny ogródek i "Mała księżniczka", "Tajemnicza Wyspa" Verne'a, prawie kompletna "Jeżycjada" (z ostatnimi nie zdążył mój wiek), Siesicka, trochę Niziurskiego wpadło, przewałkowana z zachwytem w czwartej klasie "Mitologia" Parandowskiego, zbiór książeczek kupowanych przez dziadka w kiosku z serii "Już czytam" (płakałam, a wyrzuciłam je sama, bo zbyt dziecinne, a ja dorosła, psiakość)... Oj, było tego, nawet chyba więcej niż dziś... Plus podręczniki - wszystkie czytane przed szkołą - oraz cały zbiór książeczek dla młodszych dzieci, przeczytanych, gdy zmuszona byłam, już w starszej podstawówce - czekać w świetlicy, wyposażonej w takie drobniutkie, kilkustronicowe dziełka.

Lekko długi mi post wyszedł, ale się sentymentalna zrobiłam, wymiękam przy takich topikach^^.