Halina Poświatowska - Gotyk-Forum.pl

Szarość Wieczorna

"***"
zawsze kiedy chcę żyć krzyczę
gdy życie odchodzi ode mnie
przywieram do niego
mówię - życie
nie odchodź jeszcze

jego ciepła ręka w mojej ręce
moje usta przy jego uchu
szepczę

życie
- jak gdyby życie było kochankiem
który chce odejść -

wieszam mu się na szyi
krzyczę

umrę jeśli odejdziesz

W połączeniu z biografią poetki nabiera znaczenia... W jej wierszach czuć chęć życia, pragnienie wykorzystania każdej chwili, każdej minuty, pomimo wszystkiego i wszystkich.

Powiedziałeś: "przyjdę do ciebie
gdy będziesz spała skulona
jak ciepły mruczący kot".
I teraz czekam na ciebie przez
wszystkie wieczory.
Rozgniatam usta o pierze
poduszek rozsnuwam włosy
kolor zeschłych liści po
gładkim chłodnym
prześcieradle.
Zanurzam ręce w ciemność
owijam wokół palców
milczące
gałęzie . Ptaki śpią. Gwiazdy
nie potrafią uskrzydlić
ciężkich chmur. Noc rośnie
we mnie - minuty -
czerwone krople tętniącej
krwi przebiegają ostrożnie.
Na palcach powoli przez
zamknięte okno wchodzi
ostry
zimny księżyc.

***

Jestem Julią
mam lat 23
dotknęłam kiedyś miłości
miała smak gorzki
jak filiżanka ciemnej kawy
wzmogła
rytm serca
rozdrażniła
mój żywy organizm
rozkołysała zmysły

odeszła

Jestem Julią
na wysokim balkonie
zawisłą
krzyczę wróć
wołam wróć
plamię
przygryzione wargi
barwa krwi
nie wróciła

***
umarłe włosy nie tańczą
nie sprzeczają się z wiatrem
nie opadają na zmarznięte uszy
nie wabią palców ani ptaków

rozsypane na chłodnej poduszce
nie płoszą snu szelestem
w srebrnym deszczu nie mokną
nie drżą

na białym łóżku
leżą wystygłe głuche

i jeśli kwiat - to obco
jeśli uśmiech - obojętnie
słońce z nieba odeszło na palcach
to już noc

***
lubię tęsknić
wspinać się po poręczy dźwięku i koloru
w usta otwarte chwytać
zapach zmarznięty

lubię moją samotność
zawieszoną wyżej
niż most
rękoma obejmujący niebo

miłość moją
idącą boso
po śniegu

Aksamitna Mgiełka

Bardzo lubię wiersze Poświatowskiej, szczególnie odkąd przeczytałam jej dziennik Grey_Light_Colorz_PDT_15

. Nie dość, że utalentowana, to jeszcze świetna kobieta o bardzo silnej woli i mocnym charakterze. Postać warta uwagi w świecie polskiej literatury Grey_Light_Colorz_PDT_15

.

Szmaragdowa Wiedźma

delikatność, a jednocześcnie siła i zdecydowanie bije z jej poezji. również bardzo cenię.
ulubiony:

namiętność to jest to
o czym śpiewały skrzypce
zamknięte w ciemnym futerale
w dusznym
jak noc
wewnątrz łupiny światła
znaczone paznokciami gwiazd
ona żyje
w twoich słowach z ciepłego granatu
pachnie brzoskwinią
słońcem
schwytanym w zieloną sieć drzewa
dojrzała
przechylona nad spłowiałą trawą
ciąży
ku moim dłoniom otwartym
a ja - zamknięte usta
w obcym języku uczę
słowa - ciasnego jak śmierć
miłość

Bad Girl Straight to video

Lubię Poświatowską pod choinkę dostałam tomik jej wierszy Grey_Light_Colorz_PDT_15

Nie wiadomo co

Uwielbiam ją. Odkryłam niedawno, ale naprawde ma talent i.. pisze niezwykle. Co tu więcej mówić Wink

Jasność

Dla mnie jest zbyt monotonna. Prawda, ładne są te wiersze ale powtarzają się te same motywy w wielu co mnie irytuje nieco ale respect dla ślicznej Poświatowskiej;).

Khociątko admina

Jedna z moich ulubionych poetek.

***
oślepłam odkąd jej nie ma
nie widzę światła
ona była moim wszystkim
córka - słońce
córka - gwiazda
śpiew ptaków
jest trenem żałobnym
grabarzami - korzenie kwiatu

zasadziłam jeden
który zapachem
przypomina
o jej nieobecności

jestem biedną kobietą
matką - garści piachu

(Dzień dzisiejszy, 1963)

Narzeczona wampira

Lubię. Nie uważam, by była monotonna... w każdym razie nie za bardzo i nie jest to negatywem w przypadku jej twórczości.
Zauroczyły mnie jej utwory od pierwszego przeczytania.

''Rozcinam pomarańczę bólu''

rozcinam pomarańczę bólu
połową bólu karmię twoje usta
głodni tak dzielą chleb
spragnieni wodę

uboga jestem - mam tylko ciało
usta ściągnięte tęsknotą
ręce - jesienne liście
wyglądające odlotu

rozcinam pomarańczę bólu
sprawiedliwie na pół
gorzkim ziarnem karmię twoje usta

Czarny Mentor

uczuciowe wiersze. Najbardziej podoba mi sie "Jestem Julią"

Narzeczona wampira

Ja także cenię sobie ten wiersz. Poznałam go przez tomik poezji znaleziony u babci - oczarowanie od pierwszego przeczytania i wałkowanie go codziennie po kilka razy.

Czarny Mentor

moja koleżanka recytowała go na konkursie recytatorskim. od razu się w nim zakochałam...