Got woli tłumy i hałas czy samotność i spokój? - Gotyk-Forum.pl

Nowopowstały

Ja bede oryginalny i powiem ze... tez lubie samotnosc Grey_Light_Colorz_PDT_04

. W domu przesiaduje prawie caly czas, prawie bo do szkoly trzeba chodzic niestety Grey_Light_Colorz_PDT_13

. Mam tylko jednego takiego prawdziwego kumpla ktory wie co sie dzieje i ewentualnie jeszcze do niego wyskocze raz na miesiac. Lubie siedziec po ciemku sluchajac muzyki, uzywam slow tylko wtedy kiedy jest to absolutnie konieczne. Lubie rozmyslac o roznych rzeczach i denerwuje sie kiedy ktos pytaniem w stylu: dlaczego ty zawsze ubierasz sie na czarno? zakloca ten stan. W restauracjach, na koncertach itp. mnie nie zobaczycie Grey_Light_Colorz_PDT_26

. Nawet jesli w jakis dziwny i niewyjasniony posob najdzie mnie ochota na wyjscie to zawsze zabieram ze soba odtwarzacz MP3 bo nie znosze tych wszystkich halasow ktore towarzysza mi kiedy wychodze na miasto. W szkole zawsze stoje w odstępie jakis 5m od mojej klasy, w tramwaju tez ide w miejsce gdzie jest najmniej osob bo nie lubie czuc sie osaczony Grey_Light_Colorz_PDT_26

Święta Patologia

ciemnosc jest ciemna
a tłum jest pełen ludzi.

ja zauważyłam, że teraz po przeprowadzce uwielbiam wręcz obserwować ludzi. nie jako uczestnik, ale widz. to jest ciekawe.

Alice in Gothland

Tak, obserwowanie ludzi jest fascynujące, również lubię to robić...
I trzeba odróżnić samotność od osamotnienia, o czym chyba wcześniej wspomniała Kara. Samotność to przebywanie z sobą samym, w swoim świecie, a osamotnienie - to brak kontaktu i z ludźmi, i z sobą samym.
Najgorzej przejawia się to u dzieci i trzeba je szczególnie przed brakiem bezpieczeństwa i osamotnieniem bez miłości chronić, ponieważ one nie mają jeszcze swojego świata wewnętrznego [bo jest silnie połączony z zewnętrznym] i dość sił psychicznych, żeby się w nim schronić. No, ale chyba odchodzę trochę od zasadniczego tematu [naczytała się wila literatury psychologiczno-pedagogicznej i szpanuje teraz Grey_Light_Colorz_PDT_06

]. Dodam jeszcze, że ostatnio jestem gdzieś pomiędzy tymi dwoma stanami.

DarkMirror

Nawiązując do kwestii obserwacjii ludzi.

Dość ciekawe jest przez całe wakacje patrzeć przez okno i obserwować jak sąsiedzi się opierda**** Grey_Light_Colorz_PDT_04

. Albo jak dzieci się bawią (10% zabawy 90% krzyków) a wydaje się że spokojna okolica

Święta Patologia

ja lubię jeździź tramwajami albo autobusami (ale wolę tramwaje) i patrzeć na ludzi na przystankach, ich ubrania, styl, rozmowy. zastanawiam się kim oni są, co robią.

Shak Burz Huni-latub-ob

Ja bardziej sklaniałbym się ku opcji "samotność i spokój". Mówię wam nie ma to jak gdzieś w górach wejdziesz na szczyt i stoisz tam sam, nie ma nikogo w promieniu wielu kilometrów i tylko słuchasz ciszy oraz wiatru...

Nowopowstały

Chetnie bym sobie gdzies w gory pojechal, ale w najblizszej przyszlosci nie jest mi to raczej pisane Grey_Light_Colorz_PDT_13

. Irlandia jest fajnym miejscem kiedy chcesz sie wyciszyc i bobyc samemu( mowa tu oczywiscie o mnie jszych miejscowosciach). Sa tam ciekawe ruiny, stare cmentarze i wiecej zwierzat niz ludzi Grey_Light_Colorz_PDT_15

. Bardzo mi sie tam podobalo Grey_Light_Colorz_PDT_15

.

Ouroboros

Wszystko zależy od
- nastroju
- warunków (temperatura, miejsce)
- czasu przebywania w tłumie
- charakteru tłumu, jego liczebności, ludzi nań się składających, zagęstnienia, kultury i czy prosperuje tylko jako masa, czy też jest podzielny i da się w nim wyróżnić pomniejsze grupy
- czy ma się do czynienia tylko z "tłumem" czy też z pojedynczymi ludźmi i ewentualnie jakie ma się z nimi relacje.

Ja powiem tak: lubię mieć swoją własną, prywatną przestrzeń, czas i miejsce dla siebie, lubię bliskość i towarzystwo i podoba mi się atmosfera pewnej podniosłości/podniecenia/radości, która towarzyszy grupom zebranym razem i połączonym konkretnym celem/pasją/pragnieniami/upodobaniami, uważam za fajne akcje zorganizowane, ciekawe są dla mnie duże wydarzenia i czerpię energię większych, dobrowolnych zebrań, fascynują mnie ludzie i chętnie ich obserwuję, uczestniczę w ich przeżyciach czynnie lub biernie... Nie znoszę braku kultury, higieny, zasad moralnych, męczy mnie monotonia, osoby, za którymi nie przepadam, które mnie nie zainteersują... Tak więc lubię czasem samotność, czasem spotkania tylko z wybranymi osobami, ale i większe imprezy (lecz tylko wybrane), a za to parady bardzo sobie upodobałam.

Narzeczona wampira

To mogę przyznać, że Cię lekko podziwiam - ja kiedy tylko słyszę słowo ''tłum'' czy ''impreza'' to ciarki mnie przechodzą. Nie cierpię i już. Takie uprzedzenie do ludzi.

Shak Burz Huni-latub-ob

Ja lubie imprezy głównie kameralne ale te tak zwane "masowe" również, ale tylko jeśli jest to okazja do spotkania się z kilkoma osobami w scenerii złożonej z tłumu. Nie lubię interakcji z tłumem jako takim bo jest właśnie... bezosobowy.

Alice in Gothland

Wychodzi na to, że pojedynczy człowiek, ludzie, a także tłum, nie są do końca pojęciami tożsamymi...

Lenore, the Cute Little Dead Girl

ja tam lubie imprezy Grey_Light_Colorz_PDT_19

byleby jakaś fajna ekipa była. jednak tłumu samego w sobie nie lubię... przeraża mnie...

Ciemność

Imprezy lubię, tłum lubię, ludzi lubię i z chęcią nawiązuję nowe znajomości.

Ale czasami lubię też pojechać sobie na cały dzień do lasu na moim Młodym i przez 10 godzin nie spotkać żadnego człowieka. Pomilczeć i popatrzeć na inny świat.

Bo chyba każdy potrzebuje czasami wyciszenia, prawda? Grey_Light_Colorz_PDT_15

Mrok

Uwielbiam i hałas i tłumy. Kilka razy w tygodniu staram się wyskoczy czy to na piwo ze znajomymi, czy to na imprezę/koncert. Nie lubię siedzieć w domu, czasami wychodzę sobie, ot tak, bez żadnego celu i chodzę po centrum, op sklepach, po Empikach, czy innych Trafficach... Dopiero jak słyszę wokół siebie szum, to czuję, że żyję, że korzystam z tego życia mimo, iż tak naprawdę nic nie robię, tylko chodzę... Lubię ludzi.