[Poezja] Moja poezja ;) - Gotyk-Forum.pl

Nie wiadomo co

No to teraz ja Wam tu coś zarzuce Grey_Light_Colorz_PDT_03

Jedne z najstarszych:

Ile..

Ile jeszcze
będę płonąć?
Swiat pokonać,
ich skatować,
w oczy spojrzeć każdemu,
nawet temu niewiernemu...

Ile jeszcze
smutków będzie?
W okno patrzę,
drogę znacze,
zgubić się bez powodu,
zobaczyć śmierć u swego progu...

***

Kości.

Istota
stworzenia
polega na
wielu cierpieniach,

Ot, tak
wielce naiwni.
Ot, tak
wielce skonani.
Wraz z
rospostartymi skrzydłami,
mocno podniesieni,
lecz jednocześnie
mocno załamani.

Łamiąc kości,
zakłucając lament
ubogiej ciszy,
topię smutki,
chowam pozostałości
we mnie,
to już nigdy
nie zagości.

Dwa razy tylko mi sie coś takiego udało napisać - spotykam sie z ostrą krytyką Grey_Light_Colorz_PDT_15

Pozdrawiam i dziękuje za opinie Grey_Light_Colorz_PDT_06

Szmaragdowa Wiedźma

pisz, pisz. nie masz jeszcze swojego wyraźnie zarysowanego stylu, swojego poetyckiego 'ja', ale masz potencjał. wyszlifujesz niedociągnięcia, zaczniesz unikać banałów... młodaś, jeszcze coś z ciebie będzie ;o)
na razie bez zachwytów.

i... chyba już kiedyś radziłam... jako eksperyment spróbuj napisać coś bez rymów.

Nie wiadomo co

Bez rymów wiersze są... takie... nijakie. Mam kilka takich, ale są totalnie beznadziejne.

Herbata

Wysypane na dworze
żale i namiętności,
za i przecw
zrzuconym kwiatom
ze stołu.
Przecięte, docierające
do mózgu
gorzkie komunikaty,
o zgubionym,
rozdeptanym rozsądku.
Zimna herbata
rozlana urodzinowo
w szklanki w napisy
o miłości.

A za oknem
plucha, roztaczamy
wciąż
walkę z własną
nicością.

Szmaragdowa Wiedźma

o. a to podoba mi się bardziej, niż dwa pierwsze.

Nie wiadomo co

Zależy od humoru, czy pisze takie, czy takie. Są takie chwile, kiedy samo sie rymuje, a są takie, kiedy po prostu trzeba coś wylać z siebie, nie? Grey_Light_Colorz_PDT_19

Jasność

tak, ten ostatni lepszy dużo. Dlaczego nijaki? nie...

Nie wiadomo co

Ten ostatni pisałam później, pół roku później.

Szarość Wieczorna

wiesz co o nich sadze Grey_Light_Colorz_PDT_15

a wy paskudy jedne moich tak nie komentujecie.

Nie wiadomo co

Tak wyszło Grey_Light_Colorz_PDT_19

Dla mojej kochanej Pani od fortepianu.

Kiedyś jeszcze wspomnimy ten czas,
Gdy czas płynął,
A wokół Nas
Kłębiły się kręgi nut.
Wciąż pamiętamy dni,
Gdy palec znów
Tak bolał, aż
Nie sposób było grać.

Za oknem pojawi się ten sam deszcz,
Przy którym ćwiczyłam wciąż z nut,
Przy którym wciąż płacz mi ulgę słał,
Przy którym gdzieś rodził się cud.

Fortepian melodie śpiewa swą,
Bez mojej pomocy już.
A obok mnie
Wielkie stosy nut.
Pianino wciąż do mnie
Uśmiecha się,
Ja coraz bardziej tęsknię za grą,
Tęsknię z każdym dniem.

Na twarzy identyczny grymas jest,
Niechęć do pracy trwa.
Ale dalej wspomnienia tamte mam,
Te dni w pamięci wciąż są.

I nie żałuje tamtych lat,
Nie szukam smutku w nich.
Szczęśliwe, radosne dla mnie wciąż są,
Takie odczucie w nich tkwii.

Nie wiadomo co

Nieznajomi

Mym zadaniem rozkochanie,
Naszych myśli pojednanie,
nawałnicy rozpętanie.

Pod murem nieznajomi
tacy stoją,
niby bystrzy, nie zainteresowani sobą.
W blasku lampy
owad cicho pozytywnie śni,
a mi zimno,
z samotności zimno mi.

A w mej głowie dotyk sunie
jak ma ręka, tak malutka
po tej wiolinowej strunie.

Wśród płomieni nieznajomi,
beznadziejnie obojentni,
smutni, tacy bez wyrazu,
cisi, bezsensownie smętni.
W rzece miłości
ręce wiąże niewidzialna więź,
uciekają
dwa bieguny odpychają się.
(29 Czerwca)

Szmaragdowa Wiedźma

całkiem przyzwoicie, nawet jak na rymowankę. ale rym trzylinijkowy... czy to aby na pewno dobry pomysł...?

+NecromanTesss+

Voolf, widać wzrost poetycki; ima dalej w temat, tym lepsze wiersze, jak się okazuje... aczkolwiek lepsze te białe, najlepsze.

Czemu nie rym trzylinijkowy, Milady;-)?

Szmaragdowa Wiedźma

Nie wiadomo co

Zapisałąm cały poprzedni zeszyt.
Zmienia mi się styl.

Wrzucę może coś z nowszych...

Testament

Zostawiam
mój porwany testament
tylko Tobie
a w nim
parę kartek
paczkę ołówków
i czarny zeszyt z wierszami
a w nim moje serce
niekochane,
i przeklinając
zwyczajnie odejdę
zostawię Cię
z tym ciężkim tobołkiem
bólu i płaczu...

jej zmysłowymi oczami

spojrzał na nią
wzrokiem nieco zrozpaczonym
tak jakby czymś gardził
spojrzał na jego
filigranowe buciki
w których chowały się
stopy podobne do stóp Ojca
który niegdyś odszedł
nie spoglądając wstecz,
nagle pomyślał
'byłem głupi i naiwny
patrząc na te brzozy
jej zmysłowymi oczami'

i na razie tyle nowszych - możliwych.

Szmaragdowa Wiedźma

po pierwsze szybko zrób coś z tym 'zrospaczonym' Grey_Light_Colorz_PDT_38

pierwszy to zbiór banałów. za to drugi ma w sobie coś intrygującego...