[Sesja] Wieża z zapałek - Gotyk-Forum.pl

Czarny Mentor

Haloween, mam codziennie od Przeistoczenia - Zaśmiałem się w duchu. Z kolei ciekawe co tak na prawdę miał na myśli. Chodzi o chłopca, kierującego się zasadą "cukierek albo psikus", czy może są tu jakieś rzeczy, które nadają się na kinowy horror.

Miałem nadzieje, że Vivian i Annalice nie mają mi za złe wycieczki przez pół galerii, tylko po to by usłyszeć "nie wiem". Decyzja była nie najlepsza. Można było to odłożyć.

- Ile nam zostało? - Zapytałem Artura by przekonać się czy moje poczucie czasu pokrywa się z rzeczywistością.

Mistrz Gry

- Ze mną u boku na pewno zdążycie. A przy okazji: co wam naopowiadał ten stary cap?

+NecromanTesss+

Wcale nie chciałam, by każdy mój dzień - każda noc? - przypominał czy przypominała Halloween. Nie co nocy Skrwawiony Łeb, Cromm Cruaich, przybywa na ucztę... Tym bardziej, że napięć w Elizjum jest więcej niż te niesnaski między Arturem a "kapłanem".

Ten pierwszy zrobił na mnie lepsze wrażenie, mimo niekiedy złośliwego uśmieszku. Choć mógł być złodziejem i kłamcą, bardziej nie ufałabym staremu.

Zignorowałam pytanie małego. Niech pozostali się wypowiedzą.

Szczerze rzekłszy, nie wiedziałam, co mam do końca myśleć o całej sytuacji.

Byłam na tyle zmęczona, że mogłam spać choćby na podłodze...

Czarny Mentor

- Pytałem się go o Tremerów i powiedział mi praktycznie to samo co ty. - Wolałem zaspokajać w miarę możliwości ciekawość Artura, żeby nie zmienił nastawienia do nas. Mimo, iż wydawał się być sympatyczny, nie miałem do niego zaufania.

Malk Content

Poza. Starzec...za maską...w bibliotece gra. Nie ufaj, ale prawda ma czas. Słowa...słowa wszędzie. Wymienić trzeba będzie, na nowe, na cudze. Znajomego brzmienia. To oczywiste, lecz nie tutaj i nie tak.

Szliśmy już korytarzem z powrotem. Drżałam z ciekawości, dokąd ostatecnzie. W środku, głeboko. Wiecznie. Dobrze się stało, że miała miejsce pierwsza konfrontacja. Więcej powiedziała mi zmiana tematu i milczenie. To było ostrzeżenie? Eee tam. Nie dość tej czujności... NIGDY!

Nadchodził dzień i lęk. Skowyt przerażenia z najgłębszej otchłani. Mój własny. Zadrżałam.

Tik...tak...tik...tak...

Robi się ciemno. Nakażcie, by przestało. Trzeba zasnąć, trzeba ...śnić.

Mistrz Gry

- Ciekawe, skąd on to wiedział... - zamyślił się na głos Artur. Z takimi gościami trzeba uważać, chociaż akurat ten jest niegroźny. On tylko pali inne wampiry.

Szli tym samym korytarzem, co wcześniej. O ile ten pierwszy odcinek pokonali dosyć szybko, to w tej dalszej części posiadłości chłopiec zwolnił. nie wiadomo kto i kiedy zasłonił ogromne okna zajmujące większą część ścian znajdujących po lewej ręce. Przez grube i masywne kurtyny nie mógł przebić się żaden - choćby najmniejszy - promyk. Lepiej jednak było nie ryzykować. Kiedy w zasięgu wzroku zamajaczyły schody Artur wykonał ruch, jakby brał głęboki oddech i zapytał:

- A wy to co właściwie tu robicie? - zwrócił się do idących za nim Kainitek.

Malk Content

- Jesteśmy - odpowiedziałam, przewiercając go nieruchomym wzrokiem. - Może chcesz zapytać po co? - Uśmiechnęłam się, zmienając nagle ton na swobodniejszy. - To co zawsze. Ciekawość, zwiedzanie i sekretne posłannictwo. Mówią, że szczególne.

+NecromanTesss+

- Jak wyżej - odparłam krótko, zaabsorbowana marszem i fakturą ścian.

Mistrz Gry

- A co będziecie zwiedzać? W ogóle, to kto was tu przysłał?

+NecromanTesss+

- Budki McDonalda. A przysłał nas Wielki Cthulhu, pan nasz i dobrodziej... - odparłam z największą słodyczą, czując, jak puszczają mi nerwy.

Malk Content

- Nie. Musiałaś. Naprawdę nie musiałaś... - wycedziłam powoli zmrużywszy oczy w wąskie szparki. Zimne. Oślizgłe. Kłębią się... Spokój! Są wszędzie. Pod twoimi stopami... na ścia... Nie odzywaj się! Kapią z su... Wciagnęłam głośno powietrze. Zacisnęłam zęby wypłukując z umysłu cienie nadchodzących obrazów. Tak blisko.
Tylko chwila i zapanowałam. O, dziwo.

- Mało tu ciekawych miejsc? - zwróciłam się do Artura z wymuszonym uśmiechem. - A może jako "najlepiej poinformowana osoba w mieście", jak sam to określiłeś, możesz coś polecić?

Nie trzeba było...Spadaj!

Mistrz Gry

- Na to jeszcze przyjdzie pora. Będziemy mieli dużo czasu. Pewnie nie raz pogadamy i nawet... - zawiesił głos. Właśnie udało się pokonać schody i po drewnianej podłodze wdrapać na piętro. Przed czwórką wampirów leżały znane już lwy (choć rzeźby były tak niewyraźne, że trudno dociec co to naprawdę za bestie) i bacznie im się przyglądały.
- Shit, nie wziąłem kluczy - pospieszne przeczesanie kieszeni nie przyniosło pożądanego rezultatu. Wskazał maleńką dłonią na pachnący nowością korytarz i troje brązowych drzwi. Dzieliło ich najwyżej dwadzieścia, trzydzieści metrów. Chłopiec zatrzymał się na schodach, podczas gdy pozostali podeszli kawałek.
- To tamte pokoje. Zaczekajcie chwilę, skoczę po klucze i zaraz wracam. Tylko mi się nie zgubcie.

+NecromanTesss+

"Już o to się tak nie troszcz... Shit, racja. Streszczaj się, chyba, że chcesz nas upiec albo.. podwójny Rotschreck, raz? Na miejscu, nie na wynos... W wydaniu toreadorsko-malkaviańskim, oryginalna receptura..." - pomyślałam ze złością. Drażniło mnie wszystko i wszyscy, choć mały - być może nawet i złodziej, i krętacz - niekoniecznie mógł zasługiwać na taką opryskliwość.

Oparłam się o grzbiet kamiennego lwa... "Cierpliwości, maleńka..."

Malk Content

Podeszłam do najbliższej ściany i oparta o nią plecami osunęłam się na ziemię. Zawiesiłam spojrzenie na lwie, przy którym stała An. Nie...Nie myśl o tym... Wiedziałam, że jestem psychicznie w strzępach, a tutaj trzeba uważać. Mieć się na baczności. Nie tak jak... Chwila nieuwagi i mnie zabierze... Spokojnie. Jak to się zaczynało? Nie byłam nawet w stanie skoncentrować się na żadnej ze znanych melodii, więc zaczęłam obserwować z uwagą otoczenie.

Wyjęłam komórkę z płaszcza, spojrzałam na godzinę i schowałam z powrotem z dziwnym wyrazem twarzy. Ujrzałam siebie przed sobą. Cała zamazana. Jak za mgłą...jak zniszczony obraz... Znikło.
- Kwadrans po szóstej... Sugeruję nawet nie tykać zasłon. - Uśmiechnęłam się niewyraźnie. I dziwisz się teraz? Na pewno? A może by tak...nie kończ....proszę...sprawdzić? NIE WAŻ SIĘ NAWET O TYM MYŚLEĆ! Kiedy zabawa dopiero się zaczyna...Nie! Wiesz, że tak. Dopiero się zacznie...

Czarny Mentor

- Pieprzony krętacz. Obstawiamy co zrobi? Przyjdzie i grzecznie otworzy drzwi? Odsłoni zasłony, a potem to co z nas zostanie zamiecie pod dywan? Poszedł zjeść płatki i obejrzeć bajkę? Było wleźć tam do środka i siedzieć do nocy, a nie się szlajać po bibliotekach. ... ten potworek był o krok od wyprowadzenia mnie z równowagi.

A teraz co? jak nas oleje to będziemy tak sterczeć oddzieleni od promieni słonecznych tylko cienką warstwą materiału. Co ja mam teraz zrobić? Coś z niczego? mały wytrych wystarczy żeby otworzyć drzwi. Tylko że nie wiadomo co za nimi jest.

- Czekamy tu na niego, czy próbujemy wejść bez kluczy? - Zapytałem chcąc ustalić co dalej.